یک درخت گاه با یک تکان کم و اندک، سبدسبد میوه فرومی ریزد؛ درگاه و دستگاه الهی هم همین طور است؛ یعنی گاه با یک حرکت کوچک و ناچیز دامن دامن رحمت و مغفرت و آمرزش نصیب انسان می کند.

از این رو هیچ جای ناامیدی نیست.

و قرآن کریم هم به صراحت ما را از یاس و ناامیدی پرهیز می دهد.

«لاَ یَیْأَسُ مِن رَّوْحِ اللّهِ.»

از رحمت الهی مأیوس نباشید.

خداوند می بخشد، خیلی هم آسان و راحت می بخشد و برای اطمینان خاطر پاره ای از آیات این آسان بخشیدن خداوند را نسبت به بدترین انسان ها، که همان بنی اسرائیل باشند، به تصویر می کشد.

«وَإِذْ قُلْنَا ادْخُلُواْ هَذِهِ الْقَرْیَةَ فَکُلُواْ مِنْهَا حَیْثُ شِئْتُمْ رَغَدًا وَادْخُلُواْ الْبَابَ سُجَّدًا وَقُولُواْ حِطَّةٌ نَّغْفِرْ لَکُمْ خَطَایَاکُمْ.»

یاد بیاورید هنگامی که به بنی اسرائیل گفتیم بر این دیار وارد شوید و آنچه می خواهید بدون هیچ منعی مصرف کنید و بر این درگاه سجده کنان وارد شوید و بگویید [گناهان ما را بریز] و ما به دنبال آن، تمام خطاهای شما را می آمرزیم.

یعنی با سجده و طلب آمرزش، تمام گناهان شما آمرزیده می شود به همین سادگی.

و همین درس بزرگی است این که انسان هم بخشنده باشد مثل خدا و هم ببخشد مثل خدا؛ یعنی آسان ببخشد و سخت نگیرد.

این آیه بسیار امیدبخش است برای همه ی گناه کاران و سیاه کاران.

پی نوشت:
1. سوره  یوسف، آیه87.
2. سوره بقره، آیه 58.

منبع: مجله باران